mene

Uitspraak

• Geluid:  mene    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈmenə / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• me·ne

Woordherkomst en -opbouw

• [A]  meen ww  met de uitgang -e
• [B] van Aramees  מְנֵא zn  (menee) opgevat als zelfstandig naamwoord: "mina", opgevat als werkwoord "geteld" ^{[1] [2]}

Werkwoord

[A] mene

1. aanvoegende wijs van menen

[B] mene

1. (Jiddisch-Hebreeuws) geteld (alleen in onderstaande verbindingen)

Gangbaarheid

Verwijzingen

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˈmɛ̂.nɛ/

Woordafbreking

• me·ne

Persoonlijk voornaamwoord

mȅne

1. mij (accusatief van de eerste persoon enkelvoud)
2. van mij (genitief van de eerste persoon enkelvoud)

Uitspraak

• IPA: /ˈmeːnə/, /ˈmeːn̩/

Woordafbreking

• me·ne

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van het Oudnoorse woord meina, dit uit het Nederduits.

Werkwoord

mene

1. overgankelijk denken
2. overgankelijk bedoelen
3. overgankelijk menen, wanen, denken

Verwijzingen

• mene in:
  Det Danske Sprog- og Litteraturselskab
  Den Dankse Ordbog op website:ordnet.dk

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˈmɛ̂.nɛ/

Woordafbreking

• me·ne

Persoonlijk voornaamwoord

mȅne

1. mij (accusatief van de eerste persoon enkelvoud)
2. van mij (genitief van de eerste persoon enkelvoud)

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˡmeːnə/

Woordafbreking

• me·ne

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van het Oudnoorse woord meina, dit uit het Nederduits.

Werkwoord

mene

1. overgankelijk denken

   «Mener du at du ikke kan komme?»

   Denkt u dat u niet kunt komen?

2. overgankelijk bedoelen

   «Det var ikke så galt ment som det var sagt.»

   Het was niet zo verkeerd bedoeld als er gezegd is.

3. overgankelijk menen, wanen, denken

   «Han mente han så en hest.»

   Hij dacht hij zag een paard.