mine

Uitspraak

• Geluid:  mine    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈminə / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• mi·ne

Woordherkomst en -opbouw

• [A] via Middelnederlands mine van Frans mine ^{[1] [2]}
• [B] van Latijn  mina zn  en Oudgrieks μνᾶ (mna), vergelijk Hebreeuws  מָנֶה zn  (manee) en Oegaritisch 𐎎𐎐 (mn) ^[3]

Zelfstandig naamwoord

[A] de mine v [A] mine

1. gelaatsuitdrukking

Zelfstandig naamwoord

[B] de mine v

1. (geschiedenis) (eenheid) gewicht in de ordegrootte van een pond, een halve kilogram zoals in de oudheid gebruikt in Griekenland en het Midden-Oosten; vaak een zestigste van een talent en weer onderverdeeld in 60 drachmen of sjekel
2. (geschiedenis) (eenheid) munteenheid met de waarde van rond een pond, een halve kilogram, in zilver, zoals in de oudheid gebruikt in Griekenland en het Midden-Oosten

Gangbaarheid

• Het woord 'mine' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

Verwijzingen

Uitspraak

• Geluid:  mine (VS)    (hulp, bestand)

Zelfstandig naamwoord

mine

1. mijn

Werkwoord

mine

1. delven

Bezittelijk voornaamwoord

mine

1. de/het mijne, van mij

Persoonlijk voornaamwoord

mine

1. genitief van I

Bezittelijk voornaamwoord

mine

1. mijn

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Oudfrans

Zelfstandig naamwoord

mine v

1. mijn

Verwijzingen

• gtb.inl.nl - Instituut voor de Nederlandse taal

Bezittelijk voornaamwoord

mine

1. nominatief enk vrouwelijke vorm van mijn
2. accusatief enk vrouwelijke vorm van mijn
3. nominatief meervoudsvorm van mijn
4. accusatief meervoudsvorm van mijn

Bezittelijk voornaamwoord

mine

1. vrouwelijke vorm van mien

Woordafbreking

• mi·ne

Bezittelijk voornaamwoord

mine mv

1. mijn

Woordafbreking

• mi·ne

Bezittelijk voornaamwoord

mine mv

1. mijn

Uitspraak

• IPA: /məin/

Persoonlijk voornaamwoord

mine

1. genitief van I

Uitspraak

• IPA: /mɪnɛ/

Woordafbreking

• mi·ne

Werkwoord

mine

1. derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd aantonende wijs van het perfectieve werkwoord minout