klucht

Uitspraak

• Geluid:  klucht    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• klucht

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘kort grappig toneelstuk’ voor het eerst aangetroffen in 1528 ^[1]
• Komt uit een Zuidoost-Nederlands dialect waar het koppel, troep of kudde betekent. Dit woord is vermoedelijk afgeleid van het 16e-eeuwse kluft, wat menigte betekent. Volgens anderen is het woord ‘klucht’ verwant met ‘klieven’ en betekent het: ‘stuk’).

Zelfstandig naamwoord

de klucht v / m

1. (letterkunde) meestal kort toneelstuk waarvan de plot komisch is

   • "De klucht van de koe" is geschreven door Bredero. 

   ▸ Wanneer de geschiedenis zich herhaalt is dat of in de vorm van een tragedie of in de vorm van een klucht.^[2]

2. lachwekkend voorval

   • Mannen, wat hadden wij op Sinterklaas-avond een pret! het was een klucht, om te zien, hoe bang mijne jongens waren, ha!^[3] 

3. (pejoratief) schijnvertoning, schertsvertoning

   • “Wat een klucht”: nieuwe enkelbanden hebben minstens 3,5 jaar vertraging ^[4] 

4. (biologie) een groep samenlevende dieren zoals een troep vogels, met name een ouderpaar met broedsel

   • Een klucht patrijzen had zich daar gevestigd. 

Gangbaarheid

• Het woord klucht staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "klucht" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen