mik

Uitspraak

• Geluid:  mik    (hulp, bestand)
• IPA: / mɪk / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• mik

Woordherkomst en -opbouw

• [A] zn: van Middelnederlands micke, op te vatten als naamwoord van handeling van  mikken ww  ^[1]
  • ww:  mikken ww  zonder de uitgang -en
• [B] via Middelnederlands micke van middeleeuws Latijn mica, in de betekenis van ‘brood’ aangetroffen vanaf 1384 ^{[2] [3] [4]}
• [C] van Middelnederlands micke "gaffel, paal of ander voorwerp dat uitloopt in een vork" ^{[5] [6]}
• [D] mogelijk een (verkorting) van  mikmak zn 

Zelfstandig naamwoord

[A] de mik m

1. handeling van het ergens op richten
2. iets waarom gericht wordt
3. begin van een beweging

Werkwoord

[A] mik

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van mikken
   

   • Ik mik. 

2. gebiedende wijs van mikken
   

   • Mik! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van mikken
   

   • Mik je? 

Zelfstandig naamwoord

[B] de mik v / m

1. (voeding) een zwaar soort brood van in linnen zakjes gekookt ongezift roggemeel

Zelfstandig naamwoord

[C] de mik v / m

1. (scheepvaart) deel van een maststrijksysteem waarop de mast in gestreken stand rust

   • In gestreken stand rust de mast in de mik. 

2. Zuid-Afrikaans Nederlands paal met uitsteeksels waaraan lijken van veroordeelden opgehangen werden

   ▸ ⧖ Op haar 24ste jaar pleegde zij zelfmoord; men vond haar ‘aan haer eigen cabaayband hangende’. Uit verontwaardiging dat een ‘duitse Hottentotinne’ zich zoover vergeten had, liet men haar lijk door een ezel naar 't galgeveld slepen en 't op een mik plaatsen, een paal met twee uitstekende stompjes, waar men de misdadigers na hun dood aan ophing.^[7]

Zelfstandig naamwoord

[D] de mik m

1. handel, spul, zooi

   • Ik weet niet wat ik met deze mik aanmoet. 

Gangbaarheid

• Het woord mik staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "mik" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Woordherkomst en -opbouw

• Ontleend aan het Latijnse amicus.

Zelfstandig naamwoord

mik

1. vriend

Persoonlijk voornaamwoord

mik

1. mij (accusatief van de eerste persoon enkelvoud)

Woordherkomst en -opbouw

• Van het Nederlandse mikken.

Werkwoord

mik

1. mikken