ban

Uitspraak

• Geluid:  ban    (hulp, bestand)
• IPA: / bɑn / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• ban

Woordherkomst en -opbouw

• erfwoord via Middelnederlands ban van Oudnederlands ban, naamwoord van handeling  bannen ww , in de betekenis van ‘afkondiging, uitsluiting’ aangetroffen vanaf 995 ^{[1] [2]}
  • [6] van Duits Bann, in de betekenis van ‘betovering’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1898 ^{[1] [2]}
  • [7] via Kroatisch ban van Perzisch بان (bān) "prins, heer, gouverneur" ^[3]

Zelfstandig naamwoord

de ban m

1. (juridisch) straf in de vorm van een verbod om in een bepaald gebied te zijn
2. (religie) (rooms-katholiek) uitsluiting uit de kerkgemeenschap
3. (juridisch) (historisch) rechtsgebied van een bepaalde stad
4. officiële afkondiging
5. (verouderd) oproep
6. magisch lijkende invloed
7. (historisch) titel voor landvoogden in Zuidoost-Europa

Werkwoord

ban

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bannen
   

   • Ik ban. 

2. gebiedende wijs van bannen
   

   • Ban! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bannen
   

   • Ban je? 

Gangbaarheid

• Het woord ban staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ban" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Uitspraak

• IPA: /ba:n/

Zelfstandig naamwoord

ban o

1. bot

Uitspraak

• IPA: /bæn/

Werkwoord

ban

1. overgankelijk bannen, in de ban doen, uitbannen, verbannen

Zelfstandig naamwoord

ban

1. ban, verbanning
2. verbod

Zelfstandig naamwoord

ban

1. hek

Uitspraak

• Geluid:  ban    (hulp, bestand)

Vragend voornaamwoord

ban

1. welk?

Zelfstandig naamwoord

ban

1. modder, klei

Werkwoord

ban

1. believen, plezier doen