huren

Nederlands

Uitspraak
  • Geluid:  huren    (hulp, bestand)
  • IPA: / ˈhyrə(n) / (2 lettergrepen); /ɦyrə(n)/
Woordafbreking
  • hu·ren
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘gebruiken tegen betaling’ voor het eerst aangetroffen in 1240.[1]
  • erfwoord: Middelnederlands hūren, ontwikkeld uit Oergermaans *hūzjan-, bij Indo-Europees *kuHs-, waartoe ook Hettitisch kuššan- ‘loon, bezoldiging’ behoort.[2] Evenals Nederduits hüren, Fries hiere en Engels hire ‘huren; in dienst nemen’.
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
huren
huurde
gehuurd
zwak -d volledig

Werkwoord

huren

  1. tegen betaling gebruiken
    • Als je dat behang van de muur wil halen, kan je daar een machine voor huren. 
    ▸ Pogue had een kamer gehuurd waarin we allemaal op de grond konden slapen.[3]
Antoniemen
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
Verwante begrippen
Vertalingen

Zelfstandig naamwoord

de huren mv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord huur

Gangbaarheid

  • Het woord huren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.[4]

Meer informatie

Verwijzingen

  1. ↑ "huren" in:
    Sijs, Nicoline van der
    , Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org    ; ISBN 90 204 2045 3
  2. ↑
    Kroonen
    , Guus, Etymological Dictionary of Proto-Germanic, Leiden: Brill, 2013; blz. 261
  3. ↑
    Tim Voors
    “Alleen, De Pacific Crest Trail te voet van Mexico naar Canada”, eBook: Mat-Zet bv, Soest (2018), Fontaine Uitgevers
  4. ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.