klappen

Uitspraak

• Geluid:  klappen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈklɑpə(n) / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• klap·pen

Woordherkomst en -opbouw

• van Middelnederlands clappen, verwant aan kleppen, ^{[1] [2] [3]}
• [3] in de betekenis van ‘praten’ aangetroffen vanaf 1240 ^[4]
• [4] in de betekenis 'klappen geven' aangetroffen vanaf 1627 ^[4]

Werkwoord

klappen

1. inergatief als vertoon van bijval, dank of bewondering de open handen ineenslaan

   • Het publiek klapte beleefd, maar meer ook niet. 

2. ergatief plotseling een luid geluid voortbrengen

   • De omvallende fiets klapte tegen de vloer. 
   • Met de punt van een speld liet zij de ballonnen klappen. 

3. inergatief (informeel) praten op een gemoedelijke of niet ernstige manier
4. overgankelijk zo bewegen of raken dat het plotseling een luid geluid maakt

   • Hij boos klapte hij de borden op tafel. 

Zelfstandig naamwoord

de klappen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord klap

Gangbaarheid

• Het woord klappen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "klappen" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Uitspraak

• Geluid:  klappen    (hulp, bestand)
• IPA:

Woordafbreking

• klap·pen

Woordherkomst en -opbouw

Werkwoord

klappen

1. overgankelijk in orde brengen/maken, kloppend maken
2. onovergankelijk  lukken ww ,  slagen ww 
3. onovergankelijk een kloppend geluid maken