klap

Nederlands

Uitspraak
  • Geluid:  klap    (hulp, bestand)
  • IPA: / klɑp / (1 lettergreep)
Woordafbreking
  • klap
Woordherkomst en -opbouw
enkelvoud meervoud
naamwoord klap klappen
verkleinwoord klapje klapjes

Zelfstandig naamwoord

de klap m

  1. plotselinge, luidruchtige slag
    • De oude vaas viel met een luide klap in duizend stukken op de vloer uiteen. 
    ▸ Na een gigantische knal vlak boven ons hoofd stonden de stoere jonge gasten binnen tien seconden ook binnen. Zelfs zij waren zich rot geschrokken van de klap, en beseften dat het nu menens was.[2]
  2. een bestraffing door slagen met de open hand
    • Hij heeft vroeger veel klappen gehad. 
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
Verwante begrippen
Uitdrukkingen en gezegden

een (flinke) klap uitdelen

Anagrammen
Vertalingen

Werkwoord

vervoeging van
klappen

klap

  1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van klappen
    • Ik klap. 
  2. gebiedende wijs van klappen
    • Klap! 
  3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van klappen
    • Klap je? 

Gangbaarheid

  • Het woord klap staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
99 %van de Vlamingen.[3]

Meer informatie

Verwijzingen

Lets

Woordherkomst en -opbouw

Tussenwerpsel

klap

  1. kataklop, het galopperen van een paard
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.