geluid

Uitspraak

• Geluid:  geluid    (hulp, bestand)
• IPA: / ɣəˈlœyt / (2 lettergrepen)
  • (Noord-Nederland): /χəˈlœʏt/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /ɣəˈlœʏt/

Woordafbreking

• ge·luid

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘dat wat hoorbaar is’ voor het eerst aangetroffen in 1265.^[1]
• zn: Middelnederlands gheluut ‘geluid, geschreeuw, gericht, faam’, afleiding met het voorvoegsel ge- uit het verouderde zn luut m/o ‘geluid, rumoer, stem, het vermelden, inhoud, vonnis’ (nog in de uitdrukking naar luid van), een substantivering van het bn luut ‘luid, luidruchtig’.^[2] Evenals Middelnederduits gelūt ‘geluid, lawaai, gerucht’, Oudfries hlūd ‘geluid, lawaai’; verder Duits Geläut(e) ‘klokgelui’.
• vervoeging van luiden: de stam met omvoegsel ge- -d, zonder -d omdat de stam al op -d eindigt
• vervoeging van luien: de stam met omvoegsel ge- -d

Zelfstandig naamwoord

het geluid o

1. (natuurkunde) trillingen die zich voortplant als een langsdrukgolf in de lucht of andere elastische stof (materie) en die door het oor waargenomen kunnen worden

   • 's Avonds hoorden wij in onze hut in het Krugerpark allerlei geluiden. 

   ▸ Hij ging op het geluid af en zag, op een bergweitje tussen de rotsen, een kleine donkere jongen zijn geiten hoeden.^[3]

   ▸ Doordat de wind recht mijn kant opblies en het geluid van de donder steeds dichterbij kwam bleven mijn tranen stromen. Deze storm zou ik moeten overleven boven op Mount Whitney, 4.421 meter hoog.^[4]

2. standpunt, mening

   • Dit geluid wordt in die kringen steeds vaker gehoord. 

Werkwoord

geluid

1. voltooid deelwoord van luiden

geluid

1. voltooid deelwoord van luien

Gangbaarheid

• Het woord geluid staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "geluid" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen