halen

Uitspraak

• Geluid:  halen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈhalə(n) / (2 lettergrepen); /ˈɦalə(n)/

Woordafbreking

• ha·len

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘(bij zich) brengen, bemachtigen’ voor het eerst aangetroffen in 1265 ^[1]

• afkomstig van: Middelnederlands: halen Oudnederlands: halon Germaans: *halōnan

  Verwant in Germaans: Engels: hale, Duits: holen, (Oudhoogduits, Oudsaksisch: halon), Fries: helje (Oudfries: halia)

Werkwoord

halen

1. overgankelijk ergens heengaan met als doel om iets of iemand mee terug te brengen

   • Hij is even vrienden van het station aan het halen. 

   ▸ De andere kinderen zochten hout, zetten tenten op en haalden water.^[2]

2. bereiken van een doel

   ▸ Al snel zag ik in dat ik op deze manier Canada nooit zou halen, maar vooralsnog genoot ik van elke bloem.^[2]

Zelfstandig naamwoord

de halen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord haal

Gangbaarheid

• Het woord halen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "halen" herkend door:

Verwijzingen

Woordafbreking

• ha·len

Zelfstandig naamwoord

halen, g

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van hale

Werkwoord

halen

1. halen; ergens heengaan met als doel om iets of iemand mee terug te brengen

Woordafbreking

• ha·len

Zelfstandig naamwoord

halen, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van hale

Woordafbreking

• ha·len

Zelfstandig naamwoord

halen, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van hale

Werkwoord

halen

1. aanvoegende wijs derde persoon meervoud tegenwoordige tijd (presente) van halar
2. gebiedende wijs (bevestigend en ontkennend) derde persoon meervoud tegenwoordige tijd (presente) van halar

Werkwoord

halen

1. halen; ergens heengaan met als doel om iets of iemand mee terug te brengen

Zelfstandig naamwoord

halen m

1. (scheikunde) zout