wijf

Uitspraak

• Geluid:  wijf    (hulp, bestand)
• IPA: / wɛif / (1 lettergreep); /ʋɛi̯f/

Woordafbreking

• wijf

Woordherkomst en -opbouw

• erfwoord afkomstig van:[1][2] Middelnederlands: wijf Oudnederlands: wif, in de betekenis ‘(getrouwde) vrouw’ voor het eerst aangetroffen vanaf 1100 [3] [4] Germaans: *wība- o, zonder duidelijk Indo-Europese herkomst[5]

  Verwant in Germaans: Engels: wife (Angelsaksisch:  wīf   o) Duits: Weib o, (Oudhoogduits:  wīb   o) Fries: wiif (Oudfries:  wif  ) Deens: (verouderd) viv (Oudnoords: víf o) Oudsaksisch:  wīf

Zelfstandig naamwoord

het wijf o

1. (informeel) vrouw (vaak ook (pejoratief))

   • Wat een lekker wijf! 

   ▸ En ineens stonden ze voor een hol en zagen achterin de gloed van een vuur. Er was een lelijk oud wijf dat, zachtjes mompelend, in een pot boven het vuur stond te roeren.^[6]

2. (familie) (juridisch) (verouderd) echtgenote, vrouw [2]

   • En mij zo gunstig eens wou wezen / Van u te maken tot mijn wijf.^[7] 

Gangbaarheid

• Het woord wijf staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "wijf" herkend door:

Verwijzingen