bek

Uitspraak

• Geluid:  bek    (hulp, bestand)
• IPA: / bɛk / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• bek

Woordherkomst en -opbouw

• Van het Franse bec, in de betekenis van ‘snavel, mond’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1240 ^[1]

Zelfstandig naamwoord

de bek m

1. (anatomie) snavel van vogels

   • De eenden eten het kroos met hun bek. 

2. (anatomie) mond van dieren

   • De hond draagt de puppies in zijn bek. 

3. (anatomie), (dysfemisme) mond van een mens

   • De vent heeft een veel te grote bek, hij moet zijn smoel eens houden. 

4. iets dat qua vorm of beweging overeenkomst vertoont met een bek

   • De gynaecoloog gebruikt een speculum dat ook wel eendenbek genoemd wordt. 

5. (werktuigbouwkunde) deel van een bankschroef

Werkwoord

bek

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bekken
   

   • Ik bek. 

2. gebiedende wijs van bekken
   

   • Bek! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bekken
   

   • Bek je? 

Gangbaarheid

• Het woord bek staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bek" herkend door:

Verwijzingen

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / beːk /

Woordafbreking

• bek

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van het Oudnoorse zelfstandige naamwoord bik, dat uit het Nederduits komt, dat weer van het Latijnse zelfstandige naamwoord pix

Zelfstandig naamwoord

bek, o

1. (scheikunde) pek
2. (figuurlijk) pech

Zelfstandig naamwoord

bek, mv

1. onbepaalde vorm nominatief meervoud van bek

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / beˈk /

Woordafbreking

• bek

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van het Oudnoorse zelfstandige naamwoord bik, dat uit het Nederduits komt, dat weer van het Latijnse zelfstandige naamwoord pix

Zelfstandig naamwoord

bek, o

1. (scheikunde) pek
2. (figuurlijk) pech

Zelfstandig naamwoord

bek, mv

1. onbepaalde vorm nominatief meervoud van bek