pik

Uitspraak

• Geluid:  pik    (hulp, bestand)
• IPA: / pɪk / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• pik

Woordherkomst en -opbouw

• [1] In de betekenis van ‘penis’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1900 ^[1]. Waarschijnlijk ontleend aan een Scandinavische taal, bijv. het Zweeds pick (sinds 1736)^[2], Deens pik. ^[3]
• [2] In de betekenis van ‘houweel’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1350 ^[1]. Uit Middelnederlands picke “pikhouweel”, “snoeimes”, afgeleid van het werkwoord pikken.
• [3] Leenwoord uit het Latijn pix, in de betekenis van ‘teerproduct’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1390. ^[1]

• [4] Leenwoord uit het Frans pique “hatelijkheid, speldenprik”.

Zelfstandig naamwoord

de pik m

1. (informeel) geslachtsdeel van de man, penis
2. zeis, houweel
3. m/o; pek, teer
4. wrok, haat, in de uitdrukking

   • De pik op iemand hebben. 

Werkwoord

pik

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van pikken
   

   • Ik pik. 

2. gebiedende wijs van pikken
   

   • Pik! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van pikken
   

   • Pik je? 

Gangbaarheid

• Het woord pik staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "pik" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Zelfstandig naamwoord

pik

1. (pinguïns) pinguïn; benaming voor niet-vliegende zeevogels die alleen voorkomen op het zuidelijk halfrond

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Uitspraak

• IPA: /piːk/
• Geluid:  pik    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• pik

Werkwoord

pik

1. tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd gebiedende wijs bedrijvende vorm van piken

Woordherkomst en -opbouw

• klanknabootsing

Tussenwerpsel

pik

1. drup, het geluid van neervallende druppels

Uitspraak

• IPA: /piːk/, /pik/

Woordafbreking

• pik

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Proto-West-Germaanse *pīk, via het Angelsaksische pic / pīc

Zelfstandig naamwoord

pik

1. (militair) piek; lans, een wapen dat bestond uit een dunne stok met aan het uiteinde een metalen punt
2. (gereedschap) houweel; een metalen werktuig voor hakken in steen of aarde met een beitelvormig uiteinde en een puntvormig uiteinde
3. (straalvinnigen) snoek

Uitspraak

• IPA: /pik/

Woordafbreking

• pik

Woordherkomst en -opbouw

• [A] Afgeleid van het Franse pique
• [B] Afgeleid van het Engelse peak

Zelfstandig naamwoord

[A] pik monbezield

1. (kaartspel) schoppen; ♠, een kleursoort in het kaartspel

Zelfstandig naamwoord

[B] pik monbezield

1. (wiskunde) piek; een signaal dat zich uit als een maximum in een kromme
2. piek, bergtop

Zelfstandig naamwoord

pik

1. genitief meervoud van pika

Uitspraak

• IPA: /pɪk/

Woordafbreking

• pik

Zelfstandig naamwoord

pik monbezield

1. (kleding) piqué; weefsel van katoen of kunstvezel met een ingeweven patroon van verhogingen
2. (kaartspel)(spreektaal) schoppen; ♠, een kleursoort in het kaartspel

Verwijzingen

• Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (I) (Tsjechisch)
• Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (II) (Tsjechisch)
• Příruční slovník jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)

Zelfstandig naamwoord

pik

1. genitief meervoud van pika

Uitspraak

• Geluid:  pik    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• pik

Zelfstandig naamwoord

pik v

1. (militair)(historisch) speer