kan

Uitspraak

• Geluid:  kan    (hulp, bestand)
• IPA: / kɑn / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• kan

Woordherkomst en -opbouw

• [A] van Middelnederlands canne, in de betekenis van ‘pot’ voor het eerst aangetroffen in 1285 ^{[1] [2] [3]}
• [B] van Middelfrans kaan ^{[4] [5]}, dat teruggaat op Mongools ᠬᠠᠭᠠᠨ (chaan)
• [C] als vorm van  kunnen ww  (Oudnederlands kunnan aangetroffen vanaf 1100 ^[6]

Zelfstandig naamwoord

[A] de kan v / m

1. (huishouden) serviesgoed om vloeistoffen uit te schenken

   • De kan heeft een deksel en is beschilderd in groen en bruin. 
   • Een kan met melk. 

• [A]: serviesgoed om vloeistoffen uit te schenken

Zelfstandig naamwoord

[B] de kan m

1. (adel) Mongoolse of Turkse krijgsheer of vorst

   • Hij was ontroerd door het verhaal van de laatste Tataarse kan. ^[8]

• [B]: De kan Hulagu.

Werkwoord

[C] kan

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kunnen
   

   • Ik kan. 

1. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kunnen
   

   • Kan je? 

   ▸ In een urinoir kan het ook soms moeilijk zijn om met iemand naast je te plassen. Hier was het nog lastiger omdat er twee mensen naast mij lagen, waarvan één tot overmaat van ramp de enige aanwezige vrouw was.^[9]

Gangbaarheid

• Het woord kan staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kan" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Zelfstandig naamwoord

kan

1. taal

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

Woordafbreking

• kan

Werkwoord

kan

1. tegenwoordige tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van kunne

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

Woordafbreking

• kan

Werkwoord

kan

1. tegenwoordige tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van kunne

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

Woordafbreking

• kan

Werkwoord

kan

1. tegenwoordige tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van kunne

Werkwoord

kan

1. tegenwoordige tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van kunne

Zelfstandig naamwoord

kan

1. water

Uitspraak

• IPA: /kan/

Woordafbreking

• kan

Woordherkomst en -opbouw

• van Fins kanssa "met" en Esperanto kun "met"

Voegwoord

kan

1. (verouderd) met, samen

Woordafbreking

• kan

Zelfstandig naamwoord

kan

1. bloed (lichaamsvocht)
2. (figuurlijk) bloed, bloedverwantschap, familie, geslacht

Werkwoord

kan

1. keunn

   «De klêenste sôorte wordt moa 1 cm grôot en de grotste zêesterre kan 1 m wordn met een oarmlengte van 45 cm.»

   De kleinste soort wordt maar 1 cm groot en de grootste zeester kan 1 m worden met een armlengte van 45 cm.

   «Wien't ni kanne keunn't leern.»

   Men is nooit te oud om te leren.

Zelfstandig naamwoord

kan

1. (reptielen) serpent, slang