politie

Uitspraak

• Geluid:  politie    (hulp, bestand)
• IPA: / poˈli(t)si / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

• po·li·tie

Woordherkomst en -opbouw

• v [1]: via Middelnederlands policie / policy van laat Middelfrans policie; in de betekenis ‘stedelijk bestuur’ aangetroffen vanaf 1477, in die van ‘stedelijke regelgeving’ vanaf 1487 ^{[1] [2] [3]}
  De spelling -c- werd uitgesproken als een wrijfklank [ts] en in het latere Frans vereenvoudigd tot een sisklank [s]).
• v [2], [3]: leenvertaling van Frans police, in de betekenis van ‘overheidsdienst voor openbare orde’ aangetroffen vanaf 1798 ^[3]
• v/m: (verkorting) van politieman

Zelfstandig naamwoord

de politie v

1. (verouderd) bestuur van een stad of staat
2. (bedrijf) (ordehandhaving) overheidsdienst die belast is met de handhaving van de openbare orde en veiligheid en het opsporen van wetsovertreders

   • De politie stond bij hem op de stoep. 
   • Als je te hard rijdt, krijg je een bekeuring van de politie. 

Zelfstandig naamwoord

de politie v / m

1. (spreektaal) (beroep) ambtenaar bij de politie

   • Die politie stond op de hoek te kijken, maar hij deed verder niets. 

Gangbaarheid

• Het woord politie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "politie" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Zelfstandig naamwoord

politie

1. politie; een overheidsdienst die belast is met de handhaving van de openbare orde en veiligheid en met het opsporen van wetsovertreders

Zelfstandig naamwoord

politie

1. politie; een overheidsdienst die belast is met de handhaving van de openbare orde en veiligheid en met het opsporen van wetsovertreders