ona

Zelfstandig naamwoord

ona

1. (familie) moeder

Uitspraak

• IPA: /ɔna/

Persoonlijk voornaamwoord

ona

1. zij; 3e persoon vrouwelijk nominatief enkelvoud

Uitspraak

• Geluid:  ona    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈɔna/

Persoonlijk voornaamwoord

ona

1. zij; 3e persoon vrouwelijk nominatief enkelvoud

   «Ona odpowiada za to.»

   Zij is de verantwoordelijke.

2. het

Uitspraak

• IPA: /ɔna/

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Protoslavische *ona

Persoonlijk voornaamwoord

ona

1. zij; 3e persoon vrouwelijk nominatief enkelvoud

Werkwoord

ona

1. zien

Uitspraak

• Geluid:  ona    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈona/

Woordafbreking

• o·na

Woordherkomst en -opbouw

• van Servo-Kroatisch она (ona) "zij"

Persoonlijk voornaamwoord

ona

1. hij, zij (enkelvoud), het, zij (meervoud)

Bezittelijk voornaamwoord

ona

1. zijn, haar, hun

Uitspraak

• IPA: /ɔna/
• Geluid:  ona    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ona

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Protoslavische *ona
• Afgeleid van het persoonlijk voornaamwoord on met het achtervoegsel -a

Persoonlijk voornaamwoord

ona derde persoon venk

1. nominatief (onderwerp) zij

   «To udělala ona!»

   Zij heeft dat gedaan!

   «Ona hledá ho.»

   Zij zoekt hem.

Persoonlijk voornaamwoord

ona derde persoon omv

1. nominatief (onderwerp) zij

Verwijzingen

• Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)

Aanwijzend voornaamwoord

ona

1. nominatief vrouwelijk enkelvoud van onen
2. nominatief onzijdig meervoud van onen
3. accusatief onzijdig meervoud van onen

Uitspraak

• Geluid:  ona    (hulp, bestand)

Voorzetsel

ona

1. zonder