kam

Uitspraak

• Geluid:  kam    (hulp, bestand)
• IPA: /kɑm/

Woordafbreking

• kam

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘gereedschap om haar te ontwarren of bijeen te houden’ voor het eerst aangetroffen in 1240 ^{[1] [2]}

Zelfstandig naamwoord

de kam m

1. getand object om haren mee te verzorgen

   • Ik heb geen kam bij me. 

2. (biologie) lichaamsdeel van een vogel, reptiel of ander dier, bijv. hanenkam

   • De kip heeft een kam en een lel. 

3. (muziekinstrument) onderdeel van een snaarinstrument waarover de snaren strak gespannen worden, met het doel de onderlinge afstand te bewaren of de trillingen op het resonantielichaam over te brengen

   • De kam van een viool. 

4. (figuurlijk) rij getande objecten, bijv. bergkam

   • Ik begon al te vermoeden dat de secretaresse van advocaat Valera slimmer was dan ze eruit had gezien en me een vals adres had gegeven, toen mijn oog op een doorgang viel die vanaf het trottoir een kleine vijftig meter doorliep tot aan een donker hekwerk met een kam van speren.^[3] 

Werkwoord

kam

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kammen
   

   • Ik kam. 

2. gebiedende wijs van kammen
   

   • Kam! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kammen
   

   • Kam je? 

Gangbaarheid

• Het woord kam staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kam" herkend door:

Meer informatie

• Zie de doorverwijspagina op Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Nederlandse kam

Zelfstandig naamwoord

kam

1. kam; getand object om haren mee te verzorgen

Uitspraak

• IPA: /kaːm/
• Geluid:  kam    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• kam

Werkwoord

kam

1. eerste persoon enkelvoud verleden tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van kommen
2. derde persoon enkelvoud verleden tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van kommen

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Proto-Slavische *kamy

Zelfstandig naamwoord

kam m

1. steen, kei

Vragend voornaamwoord

kam

1. aan/voor wie, wat, welke, waaraan, waarvoor (datief van kas)

Betrekkelijk voornaamwoord

kam

1. aan/voor wie, wat, welke, waaraan, waarvoor (datief van kas)

Zelfstandig naamwoord

kam

1. kam; getand object om haren mee te verzorgen

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Uitspraak

• IPA: /kãm/

Woordafbreking

• kam

Voornaamwoord

kam

1. (verouderd) waar, waarheen

Uitspraak

• IPA: /kam/

Woordafbreking

• kam

Voornaamwoordelijk bijwoord

kam

1. waarheen, waar naar toe

   «Kam ideš?»

   Waar ga je naar toe?

Zelfstandig naamwoord

kam

1. kam; getand object om haren mee te verzorgen

Uitspraak

• IPA: /kam/
• Geluid:  kam    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• kam

Voornaamwoordelijk bijwoord

kam

1. waarheen, waar naar toe

   «Kam jdeš?»

   Waar ga je naar toe?

Verwijzingen

• Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Příruční slovník jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)

Zelfstandig naamwoord

kam monbezield

1. steen

Verwijzingen

• Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)

Zelfstandig naamwoord

kam

1. genitief meervoud van kama

Zelfstandig naamwoord

kam

1. kam; getand object om haren mee te verzorgen