man

Uitspraak

• Geluid:  man    (hulp, bestand)
• IPA: / mɑn / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• man

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘mens van mannelijk geslacht’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 901 ^{[1] [2]}

• erfwoord afkomstig van: Middelnederlands: man Oudnederlands: man Germaans: *mann- Indo-Europees: *man- of *men-

  Verwant in Germaans: West: Engels: man (Angelsaksisch: mann, man), Duits: Mann, (Oudhoogduits: man), Fries: man (Oudfries: man, mon) Noord: Zweeds: man, Deens: mand, Noors: mann, (Oudnoords: maðr), IJslands/Faeröers: maður Oost: Gotisch: manna

Zelfstandig naamwoord

de man m

1. (biologie) persoon van het mannelijk geslacht

   • Elke man houdt van voetbal. 

   ▸ Geen van de onderzoeken die waren uitgevoerd had antwoord kunnen geven op de vraag waarom de eerste brug in de rivier was gestort en achttien man had gedood.^[3]

   ▸ Nu moet blijken of de aanstormende knapen mannen zijn geworden en de grote mannen grote mannen zijn gebleven.^[4]

2. (pregnant), (familie), (juridisch) echtgenoot, getrouwde man

   • John is de man van Elly. 

3. mens, volwassen persoon in het algemeen; ook als aanspreekvorm

   • Een man heeft voedsel nodig. 
   • Man, wat ben ik moe! 

4. (dierkunde) mannelijk exemplaar van een diersoort

   ▸ Ze grapte dat ze een zwarte weduwe was die haar mannetje na het paren opat.^[5]

Zelfstandig naamwoord

het man o

1. (Jiddisch-Hebreeuws) (voeding) voedsel dat uit de hemel komt voor de Israëlieten tijdens hun tocht uit Egypte naar Kanaän; het woord kan in Ex. 16:15 ook worden begrepen als 'wat?' (14×: Ex. 16:15, 16:31 +, Num. 11:6 +, Deut. 8:3 +, Joz. 5:12 +, Ps. 78:24, Neh. 9:20)

Werkwoord

man

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van mannen
   

   • Ik man. 

2. gebiedende wijs van mannen
   

   • Man! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van mannen
   

   • Man je? 

Gangbaarheid

• Het woord man staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "man" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Uitspraak

• IPA: /mɑn/

• geluid

Woordafbreking

• man

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Nederlandse man

Zelfstandig naamwoord

man

1. (biologie) man; persoon van het mannelijk geslacht
2. man; echtgenoot, getrouwde man

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Zelfstandig naamwoord

man

1. (biologie) man

Zelfstandig naamwoord

man v

1. (anatomie) hand

Woordafbreking

• man

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Middelhoogduitse man

Zelfstandig naamwoord

man

1. (biologie) man; persoon van het mannelijk geslacht
2. man; echtgenoot, getrouwde man

Uitspraak

• IPA: /man/

Woordafbreking

• man

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Middelhoogduitse man

Voornaamwoord

man

1. men

Zelfstandig naamwoord

man

1. (biologie) man
2. persoon
3. mens
4. mensheid

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Oudfriese man

Zelfstandig naamwoord

man

1. (biologie) man; persoon van het mannelijk geslacht
2. man; echtgenoot, getrouwde man

Verwijzingen

• Wurdboek fan de Fryske taal - Instituut voor de Nederlandse taal

Zelfstandig naamwoord

man

1. hand

Zelfstandig naamwoord

man v

1. (anatomie) hand

   «A xente saúda dándose a man.»

   De mensen begroeten elkaar door elkaar een hand te geven.

Werkwoord

man

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van munan
2. derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van munan

Persoonlijk voornaamwoord

man

1. datief aan mij, voor mij

Woordafbreking

• man

Zelfstandig naamwoord

man m

1. (biologie) man; persoon van het mannelijk geslacht
2. man; echtgenoot, getrouwde man

Uitspraak

• IPA: /maːn/

Woordafbreking

• man

Werkwoord

man

1. maken

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Angelsaksische man

Voornaamwoord

man

1. men

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Oudnederlandse man

Zelfstandig naamwoord

man

1. mens
2. (biologie) man; persoon van het mannelijk geslacht
3. man; echtgenoot, getrouwde man

Woordafbreking

• man

Woordherkomst en -opbouw

• [B] Afgeleid van het Middelnederduitse man

Zelfstandig naamwoord

man [A]

1. (biologie) man

Voegwoord

man [B]

1. maar

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Oudfriese min

Bezittelijk voornaamwoord

man

1. mijn

Uitspraak

• IPA: /'ma/

Woordafbreking

• man

Zelfstandig naamwoord

man v

1. hand

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Proto-Germaanse *mann-

Zelfstandig naamwoord

man

1. man

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Proto-Germaanse *mann-

Zelfstandig naamwoord

man m

1. mens
2. (biologie) man; persoon van het mannelijk geslacht

Verwijzingen

• Historische woordenboeken Nederlands en Fries - Instituut voor de Nederlandse taal

Zelfstandig naamwoord

man

1. mens
2. (biologie) man; persoon van het mannelijk geslacht

Uitspraak

• IPA: /man/

Woordafbreking

• man

Zelfstandig naamwoord

man m

1. (historisch) leenman, vazal

Uitspraak

• IPA: /man/

Woordafbreking

• man

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Duits

Zelfstandig naamwoord

man mbezield

1. (historisch) leenman, vazal

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

• Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Příruční slovník jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)

Zelfstandig naamwoord

man

1. genitief meervoud van mana

Woordafbreking

• man

Zelfstandig naamwoord

man

1. (biologie) man

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Middelnederlandse man

Zelfstandig naamwoord

man

1. (biologie) man; persoon van het mannelijk geslacht
2. man; echtgenoot, getrouwde man

Uitspraak

• Geluid:  man    (hulp, bestand)
• IPA: / man /

Woordafbreking

• man

Onbepaald voornaamwoord

man

1. men

   «Man får inte äta eller dricka i det här rummet.»

   Men mag in deze kamer niet eten of drinken.

Zelfstandig naamwoord

man, g

1. (biologie) man

   «Där går två män och en kvinna.»

   Daar lopen twee mannen en een vrouw.