been

Uitspraak

• Geluid:  been    (hulp, bestand)
• IPA: / ben / (1 lettergreep); /beːn/

Woordafbreking

• been

Woordherkomst en -opbouw

• [A] erfwoord via Middelnederlands been van Oudnederlands  bēn  , in de betekenis van ‘onderste lichaamsdeel’ aangetroffen vanaf de 9e eeuw ^{[1] [2] [3] [4] [5]}
• [B] van Hebreeuws  בֵּן zn  (been) ^[6]

Zelfstandig naamwoord

[A] het been o

1. (anatomie) ledemaat waarop wordt gestaan en waarmee wordt gelopen, meestal specifiek met betrekking tot het menselijk lichaam

   • Een mens heeft twee benen terwijl een hond vier poten heeft. 

   ▸ Na het nemen van de afslag ziet de weg naar boven er nog even mild uit, maar dan begint het asfalt al snel te welven. Er is minder dan een handvol haarspeldbochten, maar de hellingsgraden slopen de eerste reserves uit de benen.^[7]

2. (anatomie) bot, zelfstandig onderdeel van een geraamte

   • Een volwassen mens heeft ongeveer 200 beenderen. 

3. (anatomie) stof waaruit benen/botten bestaan

   • Been is hard door het kalk wat erin zit. 

Werkwoord

[A] been

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van benen
   

   • Ik been. 

2. gebiedende wijs van benen
   

   • Been! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van benen
   

   • Been je? 

Zelfstandig naamwoord

[B] de been m

1. (Jiddisch-Hebreeuws) zoon (alleen in onderstaande verbindingen)

Gangbaarheid

• Het woord been staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "been" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Zelfstandig naamwoord

been

1. been; ledemaat waarop wordt gestaan en waarmee wordt gelopen
2. bot, been; zelfstandig onderdeel van een geraamte

Zelfstandig naamwoord

been

1. (anatomie) been