af

Uitspraak

• Geluid:  af    (hulp, bestand)
• IPA: / ɑf / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• af

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘bijwoord van plaats’ voor het eerst aangetroffen in 701 ^[1]
• ^[2]

Bijvoeglijk naamwoord

af

1. klaar, gereed

   • Het werk is nog lang niet af. 

2. helemaal uitgeput

   • Na drie uur klimmen was ik helemaal af. 

Bijwoord

af

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: niet langer op of aan iets

   • afwassen: hij waste de kopjes af 

2. prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord niet langer op of aan iets

   • De stank is er nog steeds niet af. 

3. scheidbaar deel van vanaf

   • Hij is van de weg af. 

4. iets ~ zijn niet langer iets zijn

   • Daarmee is hij politicus af 

Gangbaarheid

• Het woord af staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "af" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Woordafbreking

• af

Bijwoord

af

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: af; niet langer op of aan iets
2. prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord: af; niet langer op of aan iets

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Nederlandse af

Bijvoeglijk naamwoord

af

1. af; naar beneden gaan

   «Hy ry van die berg af.»

   Hij rijdt van de berg af.

2. af; ergens vandaan gaan

   «Hy hardloop van die ongeluk af.»

   Hij rent van het ongeluk af.

Bijwoord

af

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: af; niet langer op of aan iets

   «Hy was die koppies af.»

   Hij wast de kopjes af.

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

Woordafbreking

• af

Voorzetsel

af

1. van, uit

   «Naboerne sprang til og fik manden hevet op af vandet.»

   Buren sprongen erbij en kregen de man uit het water eruit getild.

Verwijzingen

• af in:
  Det Danske Sprog- og Litteraturselskab
  Den Dankse Ordbog op website:ordnet.dk

Woordafbreking

• af

Bijwoord

af

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: af; niet langer op of aan iets
2. prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord: af; niet langer op of aan iets

Voorzetsel

af + datief

1. van, weg van, vanaf

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

Woordafbreking

• af

Voorzetsel

af

1. aan, van, uit

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Oudnederlandse af

Bijwoord

af

1. af; bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord

Verwijzingen

• Vroegmiddelnederlands woordenboek - Instituut voor de Nederlandse taal

Woordafbreking

• af

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Middelnederduitse af

Bijwoord

af

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: af; niet langer op of aan iets
2. prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord: af; niet langer op of aan iets

Voegwoord

af

1. of

Woordafbreking

• af

Bijwoord

af

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: af; niet langer op of aan iets
2. prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord: af; niet langer op of aan iets

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Proto-Germaanse *ab

Voorzetsel

af

1. van
2. uit

Woordafbreking

• af

Bijwoord

af

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: af; niet langer op of aan iets
2. prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord: af; niet langer op of aan iets

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

Zelfstandig naamwoord

af m

1. (anatomie) mond
2. taal

Zelfstandig naamwoord

af

1. gratie, vergiffenis

Woordafbreking

• af

Bijwoord

af

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: af; niet langer op of aan iets
2. prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord: af; niet langer op of aan iets

Woordafbreking

• af

Bijwoord

af

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: af; niet langer op of aan iets
2. prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord: af; niet langer op of aan iets

Bijwoord

af

1. (Münsterlands), (Oostwestfaals), (Zuidwestfaals) bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: af; niet langer op of aan iets
2. (Münsterlands), (Oostwestfaals), (Zuidwestfaals) prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord: af; niet langer op of aan iets

Voegwoord

af

1. (Zuidwestfaals) of

Zelfstandig naamwoord

af

1. (primaten) aap
2. (communicatie) apenstaartje, at-teken

Voorzetsel

af

1. verouderde spelling of vorm van av tot 1906

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie. (Zweeds)

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie. (Deens)

Verwijzingen

• SAOL i Projekt Runeberg
• Svenska Akademiens ordlista över svenska språket (SAOL)
  • SAOL 7 (1900): af
  • Regeringsdecreet 1906: af → av
  • SAOL 8 (1923): av